θεοτράπεζος

θεοτράπεζος, -ον (Μ)

αυτός που ανήκει στο τραπέζι τού θεού.

[ΕΤΥΜΟΛ. < θεο-* + -τραπεζος (< τράπεζα), πρβλ. καλλι-τράπεζος, ομο-τράπεζος].